“Bhí bean ar a Mhachaire seo thíos uair amháin...”

11109 3365
"Bhail," arsa ’n phreachar, "má tháinic Mac Dé
’un t-saoghail sé’n saghart is féarr,
agus muna dtáinic," arsa seisean, "agus
muna dtáinic," arsa seisean, "is mise is
feárr. Is cuma duit-se," arsa seisean
leis a inistir, tá tú caillte i gcás
a’ bith
3
Eit. 307(b) Bhí bean ar a Mhachaire seo thíos uair
amháín, agus bhí a fear agus a mac agus
a deárthair astoigh thiar i Meadail ar
17
326
dó goidé bhí tú a dheánamh, agus b’fhéidir
nach saoilfeadh sé an dath de’n phlé.
Nuair a tháinic a fear abhaile - "Bhail
creidim," arsa sise, "go bhfuil sé comh maith
agham-sa sgéal beag atá agham innse
duit, leis a ghamhain atá amuigh ins
a bhoitheach a bheith dá innse duit
"goidé rud sin a bhean-chroidh?" arsa seise
ag innse dó mas bhí. "Ó!" arsa seisean,
ar ndóiche ní sin dadaidh. Níl aon
dath choir ins a rud sin a chor a’ bith.
Smaoitigh sé go gcaithfead sé go rabh
chiall an uathbhasach ag bunadh na h-áitigh
a bhí thart ins an áit sin. D’éirigh sé
amach lá amháin a d’amharc uath thart
fá’n bhaile, agus téidh sé baile mhór
fhear cruinnigh thart fá theach a bhí ann.
shiubhail sé fhad leóbhtha agus labhair sé
leóbhtha. "Goidé," arsa seisean, "bhur dtrioblói
"Tú," arsa fear aca, tú ’n ghaoth ar
doras, agus tá muid ag iarraidh an teac
a thabhairt thart, an áit a bhfuil an-anas
aghainn leis a ghaoith isteach ar a doras a
N