Rí 'ac an tSaoir

mhathistical
"
athtacht sill mhic láin,
ciotach. Thúr-Chonnaill.
airt chloich chea
ann an tstaincraodh.
scatad an cranraane
do crtobar síor at-abhran
ó cat airtrir draigh a dubhche
to a cinnte
aor a bl
naithe carann Thogh
agus asantidh agus a thú.
do chuite sa ig an t-abhrann, tan asin anonn ach
as an uair sin ó i a í 'n a boith an náir sis
uaidhrigh.
ann
araigh.
Rit sí
c
brán a
seo abhrán a rinne fear as araighe
fad ó shoin fa dtaobh de sgadain
Anois ó tá mé aosta, 'smé mo luighe ar leabaidh
'n bhóis
Sgan mé a' dúil go brát le d'fheiceal go síntear
mé 'sa' chill
bhéarrain altughadh de dhia na ghlóire, mar cuir mé
isteach m'ain
Ar chreig a lar na fairrge, i measg éanaca na
nbeann.
tobar. Bhéarfadh sé sion daobhtha go rabh 'n námhaid a
comhair, nó go rabh duine de na ndaoinne marbh.
D'éirigh 'n rí sin tinn aon am amháin,
agus chuaidh dubh mhach a' diarrfa chuartughadh léigheas dó
Agus nuair a bhí sé ar shiubhal trí lá tháinig uachtar
fola ar a' tobar. Thug sco sin daobhtha go rabh '
fear a d'imthigh marbh. Agus d'imthigh donn 'ac a
diarrfa 'a chuartugadh, go dtí go bhfeicfeadh sé agus
muair a bhí sé ar shiubhal trí lá, leis an each
caol dubh, nach mbainfeadh ribe do'n gaot, nó 'n
gaoth rube dó, coilleann cú big le n-a chois, agus
a pheata seabhaic ar a bhois, casadh isteach i
dteach é go mall tráthnóna. Agus stos sé ann
go maidin.
Agus ar maidin ag eirigh dó thug
sé leis mias uisge, agus chuaidh sé nige agaidh
a sise
é. Sge
Nuair a bhí sé gabhail a nighe agaid
tháinig gurrfiadh don leath isteach agus rinne sí steallmhin
sa mhias air, agus d'imthigh sí mach arais
dar leis fhéin, "óganaigh, leanfaidh mé
tusa, nó char mhaith gur leat a chuit mo dhearbhrathair.
Thug sé leis a' beathadhach caol dubh, nach mbainreadh
ribe do'n gaoth, nó 'n ghaoth rbe dó, coilean cú big le 'n-a
cois, agus feata seabhaic ar a bhois, agus leann sé 'n
grrsiadh, chug é isteach c ó é, acht mar sin fháin
chuaidh 'n girrfiadh isteach i gcarraic chloiche
"apal sé ag carraic na cloiche agus rosgladh
doras dó, agus chuaidh sé isteach. Agus bhí aige sean,
chailleach mhór, a rabh 'n fhiachal a b'fhuid 'niarr a bhí
innti 'n-a sionna brollaigh.
thoisigh sé fhéin agus a' cailleach ar a
chéile, a throid. Agus bhaige bhí 'n chailleach a' fhágail a'
bhuaidh air. Agus sgairt sé isteach ar an each caol dul
go ndeánfadh sé tamalle cllinneal uirthi agus tháinig
agus thoisigh 'n chleinbeal aige uirthi, acht bhaige tuirfeadh
'n t-each caol dubh agus chuaidh sé amach agus
gairteadh isteach ar a' choilean, cu big, acht go
dtarrainneochadh sé na leasracha aisti. Thainig, agus
tuirfeadh eisean fosta. Sgairt sé isteach ar a
pheata seabhaic annsin go bfiocfadh sé na súile aisti
agus tháinig. Agus phioc a' seabhach a' dá súil aisti,
abhairt go rabh fomhair aige é
ceatramadh an fághail.
"Bearfaidh mé ceathramha anama duit," arsa
a bhí sé i gcomhuaidhe ag teacht níos giorra dó chi dubhairt sí gorabh
sí beanach marbh; í tseanns fhágail
seisean, "ma innseann tú domh ca bhfuil mo dhearbhrathair
agus a chuid eachraí.
"Sin do dhearbhrathair arsa sise, n-a choire
alainn i dtaobh a' toighe. Agus sin a chuid eachraí, na
rudaí a tchí tú thart fríd a' teach.
"Cha bhfuil slat na draoidheachta, arsa seisean
"sin amáirde," arsa sise, "slat na
draoidheachta.
thug sé leis a' tslat agus bhuail sé trí
buille ar a' choire, agus d'éirigh dubh 'ach a' diarrfa amach
as coire 'n tsalainn. Buail sé cupla buille air ar na
rudaí bhí thart fríd a' teach, stóltaí agus rudaí
agus rinne sé a chuid eachraí a bhí aige
"Nois," arsa seisean, "is feárr duit."
se ghabhail 'na bhaile. Agus rachaidh mise 'un tosaigh
agus rachagabh thusa 'na bhaile," ar
eisean le dubh 'Ac a' diarrfa.
D'imthigh donn 'ach a' diarrfa, agus thug
sé leis a' t-each caol dubh, nach mbainfeadh ribe
do'n ghlot, nó 'n gaoth ribe dó, coilleann cú big le 'n-a
chois, agus seata seabhaic ar a bhois. Agus bhí
sé ar shiubhal rith a' lae, agus bhí 'n tráthnóna mall
ann, agus ní rabh sé a chomhair bhinne nch
sí deireadh an astair
áit ar bith aige le ghabhail
Chonnaic sé éanacha beaga an air a'
gabhail fa chomhnuigh agus smaointigh sé go gcaithfeadh
sé fhéin a ghabhail fa chomhnuigh fosta
Chuaidh sé isteach 'sa' choillidh, agus
tharraing sé dhá bhárr crann, nó trí go dtí n-a
chéile. Agus thug sé 'mach sponc agus teinidhthreasa
as a phóca, agus dórnan cipiní, agus rinne sé
teinidh gan smál gan smutan, gan ruaim, gan rutan,
da dtiocfadh bric stuic as a' cháin caibideail
gur a d'amhanc ar a' teinidh a bhí aige a thiocfadh,
sé
chuaidh sé amach annsin, agus sgaoil sé
amáirde bhó 's shaighead, agus mharbh sé blonn. Agus
tháinig sé isteach agus chur sé ar na h-aibhlíogaí 'n
onn. Sin éan a mharbh sé. Agus leis a' bholad
agus a' tútan a bhí aige, goidé táinig 'un dorais
chuige acht cú glas na coilleadh
"Gabh aníos annseo, ar seisean, "agus
bíodh ad de seo agat."
"Ó! goidé is coir go dtiocfad mo leithadh
sa 'níos," ar seisean, "de ainmidhe mh-sgéimheamhail
cosamhail liom-sa.
"Chuin," ar seisean, "caithfidh tú teacht 'un tosaigh
go rabh cuid de seo agat."
Acht chraith a' cú é fhéin, agus chuir sé leat.
taobh óir air fhéin, ar aon tabh amháin, agus leath-
taobh airgid ar a' taobh eile, agus shuidh sé, agus chan
fhuair onn Ac a' diarsa aon duine ariamh a d'it a
chuidh comh deas leis a' chú.
Nuair a bhí 'n suipear thart acu, "dtabharfadh
tú domh" arsa seisean, "dornan de na crámh seo, a
bhearfaidh mé de mo chuid coileain, Níor ith siad aon
ghreim ó thoisigh 'n doinneann seo
"Bhéarfad agus fáilte," arsa donn le a
"iarrfa
inne sé pascel de na crámha uilig 'n
tsaogal, agus thug sé leis iad go dtí 'n-a chuidh
coilleann. Shtor ré 'sa' doras, "ois," arsa seisean
"ma bhíonn a dhath i choidhche ag itheacht ort, de
taobh a' talaimh, ní fhuil agat acht sgairteadh ar
chú glas na coilleadh liaithe, agus chan luaithe
atá an fhocal as do bhéal nó tá sé agat."
"Naith go leor," arsa feireann
cht chuaidh sé i luighe, nó córt luighe
an oidhche sin. Agus ar maidin a' teacht a' lach
d'imthigh sé arais. Bhí sé ar shiubhal rith a' lae, agus cha
rabh bun a' slá le theacht. Chonnaic sé éanacha beaga
an ar a' gabhal fa chomhnuigh thrathnóna, agus smaointigh
sé go gcaithfeadh sé fhéin seort comhnuigh dheánamh fosta.
Agus chuaidh sé isteach 'n-a choilleadh, agus tharraing
sé dhá bhárr crann go dtí 'n-a chéile, agus shuidh sé
agus chur sé síos teinidh gan smál gan smutan, gan
ruaim gan rutan, da dtiocfadh bric stuic as a' cáin
chailideail, gur a d'amhanc ar a' teinidh a bhí aige a
thiocfadh siad.
Chuaidh sé amach, agus rinne sé
mar rinne sé i roimhe, Sgaoil sé airde bó is
saighead sin bun aon an aoinia bhí aige
a rabh linl nó cloch istigh ann a mhairbhfeadh na l
éanacha dó.
Chuir sé 'n t-éan ar an abhleóig
agus cha rabh sé i bhfad ar an aibhleóig aige, nuaigh
is suid isteach seabhach glas na coilleadh liaithe
agus shuidh sé 'sa' doras.
"Cha ocras," ar' seisean, ar mo
chuid feataí, ó thoisigh 'n doinneann, agus ní fhuil a
dhath acu íosfaidh siad. Bhéinn iongantach sasta duit
da dtabhartha domh cuid de na crámha a bheadh de
fhuighleach agat, a bhéarfainn chua.
"Ní sin mar bhéas," arsa seisean, "acht tiocfaidh
tú 'níos agus íosfaidh tú fhéin cuid fosta.
Acht chraith a' seabhach é fhéin, agus chuir sé
leath taobh óir ar thaobh dó, agus leath taobh airgid ar
a' taobh eile dó, agus tháinig sé 'níos agus shuidh sé
ag donn le a' diarsa gur chuidigh sé lus a' lon
the.
Nuair a bhí sin thart aige, rinne sé
aicel de n-a chrámha.
Agus sheasuigh sé 'sa' doras
"Bhal," arsa seisean, "ma bhionn a dhath.
i choidhche ag imtheacht ort anns a' spéir, ní fhuil
agat acht sgairt a dheánamh ar seabhach glas na coilleadh
liaithe, breith ar an éan duit, agus béidh sé gaibhte
"go rabh maith agat," arsa donn ach a
iarrfa
D'imthigh Donn 'ach a' diarrfa, agus bhí
sé ar shiubhal amuig rith a' lae, agus cha dtainig sé
go dtí buin a' slána cráthnóna go mall. Agus
b'óigeann dó ghabhail isteach 'n-a coilleadh, agus a
rud céadna dheánamh rinne sé i roimhe dá bhárr
crann 'a tharraingt go dtí 'n-a chéile, suidhe, agus
dornan cisín thabhairt illeis, sonc agus teinidh
treasa tabhairt amach as a phócha, agus a' teinidh
dheánamh. Chuaidh sé amach i gcúl a' toighe, agus
sgaoil sé 'náirde bó 's saighead, agus marbh sé lon
agus thug sé isteach é, agus chur sé ar na h-aibleóga
Nuair a bhí 'n t-éan chomhair a bheith
bruithte aige, tháinig madadh uisge n-a fairrge go
dtí 'n doras, nó go dtí 'n áit aige. Chuir sé ceist
air a' dtabharsiadh sé dó chuid de na crámha a bhéadh
d'fhuighleach aige
"Chan sin mar bhéas," arsa seisean
fhein.
"acht gabh aníos agus it, chuid fosta acu.
"Óch goidé 'n dóigh a dtiocfadh ainmhidhe
mí sgeimheamhail cosamhail illiom-sa, theacht le suidhe
ag do thábla.
"Is cuma duit. Caithfidh tu teacht.
Acht chraith a' cú é fhéin 's chur sé leath
taobh óir ar taobh dó, agus leath taobh airgid ar a
taobh eile, agus tháinig sé 'níos, acht go dtí nach
bhfachaidh donn Ach a' iarrfa aon duine ariamh
a d'ith comh das leis a' madadh.
Acht rinne sé pachel de na crámha
Tit. Sotí
Thit. Sgt
Nuair a bhí 'n madadh 'gimtheacht
dubhairt sé leis "bhal," arsa seireann leis, "ma bhíonn
a dhath i choidhche ag imtheacht ort de thaobh an uisge.
nó anns an isge, ní fhuil agat acht sgairtigh ar
mhadadh uisge 'n-a fairrge, agus 'a luaithe atá 'n
focal as do bhéal, tá sé agat."
D'imthigh illeis, agus bhaige trathnóns
an oidhche sin, tháinig sé go dtí baile i chois trágha.
Agus ghlach sé lóistín ann. Agus trathnóna an
oidhche sm, mhothuigh sé c "coimhightheach thíos i n-áith
mheacht a chomhair baile.
"Maigh ó." arsa seisean, "leis a'
bhean a bhí anns a' teach, "nach deas a' soc-um
atá gabhail 'un tosaigh 'nocht, Ca h-áit a bhfuil siad í
"Ó" arsa sise, "tathar a' gabhail
'a phósadh a leithéid sco. Agus bíonn a' bhainfheis
i gcomhuaidhe annseo roimhe 'n phósadh seo a' chead
oidhche agus tá dhá oidhche eile le deánamh go foill
acu. Ar mhaith leat a ghabhail síos í
"Ach níor mhaith.
Acht dfail boseasí amach, agus
amach é agus mar sin fhéin chuaidh
níl áit a mbeadh cuideachta gcallán
Nuair a théighi-sa luighe 'san oidhche, bíoin ag smaonntuighadh
ar an iasg
Nuair a éirighun ar maidin, bhéarraim ruaigh go dtí an
Bhinn.
béidh na h-éanacha cur léisúr orm n-a suidhe i
mbéal na bpoll
Agus an péist ag an thor dhearg a' cur na sgadan
ó n-a drli.
Théighid na mná ar an mhullach agus a gcótaí fa na
gcionn
ag fiafruigh de na chéile, bhí 'n bód dearg a bhí ann
deir cuid acu gur chonchabhar 's cuid eile acu gur mach
aidh
Suid an cáirnealach ag an bhuilg agus an asal le n-a
taobh
Nuair a shuidhan síos 'san oidhche, bíom ag smaointuighadh
ar ann a
Nuair a d'imtheochainnse le mo churrach beag amach ar
bhárr na dtonn.
an eadar mé fhéin sa' tsíorraidheacht, acht a' t-éadach
agus tarraing sí 'n fainne a bhí ar a méar amach.
agus chur sí ar mhéar dhonn 'ach a' diarrfa é.
dar illeis fháin, tá seo ma seo.
Chuir sí ceist air, a' bpósfadh sé í, agus
dubhairt sé go gcréidin go gcaithfeadh sé sin a dheánamh
lá thar na bhárach pósadh 'n lánamhain. Cheacht aníos do
go dtí 'n teach a rabh sé stopadh ann
"ois," arsa sise, "bí ar do choimhead
fhéin anocht, nó níor pósadh aon lánamhain annseo
ariamh nach dtiocfadh 'n thurcaire Tarnócht as a'
domhan thoir agus nach ngoidfeadh sé 'n bheann.
"Chan eagal dó," ar seisean, "go ngoideann
sé í seo uam-sa
Bhí sin go maith. Ar maidin lá thar na
bhárach nuair a d'éirigh donn 'ach a' diarrfa, cha rabh
bean ar bith 'sa' leabaidh, nó dhath. Bhí sé annsin, briste
brúithte. Cha rabh fhios aige goidé dheánfadh sé
"Bhal," arsa'n bhean illeis, a rabh sé storadh,
aici, "is feárr duit a ghabhail amach go dtí 'n sean dall, fear
fios a bhí gabhail 'san am, "innseochaidh sé sin duit goidé
is ceart duit a dheánamh.
Chuaidh sé síos go dtí 'n sean dall seo
agus d'innis sé a chás dó. Agus dubhairt a' sean dall
illeis, "chá deachaidh aon cireannach ariamh 'un domhain thoir.
go dtí 'n curcaire Tárnocht, fa choinne léigheas, cha dtáinig
sé 'riamh annseo arais beo, agus da mba mire thú
"Ó! ní fhuil mé gabhail a philleadh," arsa
cice
"Tá slat na draoidheachta agat í
"Tá, "dubhairt donn ach a' diarrfa.
"Bhal," ar seisean, "rachaidh mire leat síos
go dtí 'n tráigh, agus leagfaidh mé do súill.
tharraing sé amach a' tslat, agus bhuail
sé buille thall agus buille i bhfos agus rinne sé bd
Chuir sé a chuid eachraí isteach 'sa' bhód.
"Gabh leat anois" arsa seisean, "agus
lanailfidh tú na leitheid seo de áit, anns a
comhan thoir; agus cuirfidh duine 'innteacht ar an
aolas thú, cé'n áit a bhfuil a' turcaire Tárnocht
'n-a suidhe
D'imthigh 'n bód trághadh rompa, agus
líonnadh 'n-a ndiaidh, agus fa chionn dó nó trí leathibh
Bhí siad lamailte 'sa' domhan thoir
Acht cha rabh sé i bhfadh suas ó'n tráigh
Nuair a chuir se tuairisg ar teach a' chucaire Carnocht"
Agus taisdeanadh 'n teach dó, agus chuaidh sé
isteach, agus bhí a bhean fhéin ag ithe anns a' chlúdaigh
"Is truagh liom thú," ar sise, "nó cha dtáin.
aon mhach cireannaigh ariamh annsco," ar sise, "car
imthigh sé gan marbhughadh, agus ar sise, "béidh tusa
marbh fosta.
"Cha bhíonn," arsa seisean
"Bhal, tá eagla orm," arsa sise, "go
mbéidh.
Acht cha rabh mórán cainnte ráidhte
cea.
"Nois," ar seisean, "nuair a thiocfaidh
sé 'nocht, cuir ceist air ca h-ait a bhfuil anamh.
"Chuirfidh" arsa sise
"Mhothuigh siad cioth trom a' teacht
go dtí 'n fhuinneóig
"Nach trom a' chioth é sin, ar
seisean.
"Can cioth atá ann," ar sise, "acht
sin allus 'a chuid beathadhach atá bualadh na
fuinneóige. Tán t-am agat-sa bheith deanamh crairí.
gabh isteach faoi bhéal a' dabhaigh sin thíos.
Tionntuigh sé 'n dabhach agus chuaidh
sé isteach faoi.
' teacht isteach do'n turchaire Tárnocht
mothuighin boladh cireannaigh bhrionnaigh bhradaigh annseo
arsa feisean.
"Bhal, faraor," arsa sise, "béidh sin a' choidhche
agat, fad agus bhéas mise annseo.
"Tchí go mbáidh," arsa feisean.
Acht chuir sí ceist air, "cá h-áit a bhfuil
d'anam agat"
"Tá bhfeiceann tú 'n fosta sin 'n-a
sheasamh thíos i gcionn a' toighe í
"Tchí.
"Bhal, tá m'anam-sa istigh 'sa' fhosta sin.
Acht thug sé leis leath-dhuisin gabhair
agus chaith sé isteach i brata iad; na ghabhair. Agus
nuair a bhí gail measardha deánta ag an phóta, chuaidh
sé ar a leath-ghlún, agus d'ól sé 'n póta uilig 'n
tsaoghal isteach ma chorp
Acht chan luaithe a tháinig a' lá nó
D'imthigh 'n thurcaire Tárnocht 'a sheilg fríd na coillte
Agus chan luaithe bhí seisean ar shiubhal, nó d'éirigh domh
Ach a' diarrfa, agus toisigh 'n bheirt acht gur chuir
siad 'ach uile chineal fiochtúir beathadhach éisg da
bhfuil 'san fairrge ar a' phosta seo ar dhubhairt
sé go rabh anam ann, fiochtúr éanacha, agus char fha'
siad aon dath anns a' speir nar chuir siad anns na
dathannaí a bhí siad 'a chur suas.
Acht 'sa' deireadh mhothuigh siad cioth na
feartanna tharraingt ar an fhuinneóig
"seo anois" ar sise, ta’n t-aim
agat-sa a bheith gabhail isteach i bhfolach.
Agus tháinig sé isteach.
"nochuighin boladh cireamaigh bhrionnaigh
bhradaigh annseo," ar seisean
"Bhal fapraor," ar sise, "mar
dubhairt mé leat, béidh sin agat fad agus bhéas
mise agat."
Acht d'amhanc sé ar a' mhaide a bhí
n-a sheasamh. Bhaige," ar seisean, "tá obair mhaith
deánta agat ó dimthigh mire uidin.
"Tá ar ndóighe. Tá sé 'n-a
"Golíme agam.
"a mbéadh fhios agat," ar seireann
"ca bhfuil m'anam-sa, deanfa rud maith.
"Ní fhuil tú ginnse bréag domh
ar ndó
"Ó, bhal" ar reirean, "chan sin an
áit a bhfuil m'anamh. Tá sé amuigh 'sa' gárrdadh 'sa
chrann is deise duit, amuigh 'sa' garrdhadh
"Maise," ar sise, ní fhuil dúil agam
tú bheith ag innse bréag domh.
"Bhal, ar réir
a tá
Acht chuaid
che sin
agus ar maidin lá thá
tháinig a' lá nó d'imthigh 'n
thoirigh siadsan ar a' chrann
agus char fhág siad iochti
anns an fhairrghe, nó aon
éan anns a' spéir, nar chu
'n Agus
a' teacht do'n oidhche sin
ean, "rinne
tú obair mhaith amuigh illeis.
a' chre
sí
Ss
"Rinne," arsa sise.
"Bhal, cinnte" arsa seisean, "da mbéadh fios
agat ca bhfuil m'anam, dheánfa ruo beag ní b'fheárr.
maire," arsa sise, is truagh nach n-inneann.
tú 'n fírinne dom.
"Bhal," arsa seisean, "tá mé gabhail a innse
na fírinne 'nocht duit. Bhfeiceann tú 'n caisleann sin
tall," arsa seisean
"Tchín," arsa sise.
Bhal," ar seisean, "sin caislean a bhfuil m'anan
sa istigh ann. Agus go dtigidh donn le a' diarrfa anall a
éirinn, agus go mbuaillidh sé trí bhuille de ór mhór
air," ar seisean, "cha leagtar a' caislean "agus da
leagfaidh 'n caislean fhéin," ar seisean, "tá réithche
istigh anns a' caislean, agus d'imthigh 'n réithche, agus cha
dtiocfadh breith ar a' réithche go dtarradh madadh-uisge
glas na coilleadh liaithe. Agus i ndiaidh breith ar a
réithche fhéin" ar seisean, "tá lach istigh 'sa' réithche.
agus imtheochaidh 'n lach anns a' spáir, agus da
ó
mbeirfidh ar a' rin
e fhéin leigfidh sí 'n inbh 'no
fairrge, agus go dtí go mbeiridh donn ac diarrfa
ar an iibh sin, agus go mbuaillidh sé mire ar a' chal
an atá faoi mo chídh deis ca mharbhuighchearmé
Agus sin amanc i choidhche," arsa seirean, nach
bhfeiceann tusa.
Bhaige, bhí 'n t-óganach istigh faoi bhéal
a' bharaille ag éisteacht. Agus chuaidh siad i luighe an
oidhche sin, agus char chodluigh sé mórann, nó ise.
Agus char luaithe bhí seisean ar shiubhal, nó d'éirigh
seisean. Agus thug sé leis a' t-órd, agus a' cead
us marc a bios ar creiceann ann duine, agus a bíos leisas broin.
trí bhuille a leag sé, d'imthigh 'n réithche. Sgairt sé ar
chú glas na coilleadh luaithe, agus bheir sé ar a' réithche
Thug sé leis a' sgian. Sgoilt a' réithche, agus char luaithe
bhí 'n réithche sgoilte aige, nó suid amach a' lach agus ar
eitheóg 'sa' spéir. Agus sgairt sé ar sheabhach glas na
coilleadh luaithe, agus char luaithe a sgairt nó bhí 'n t
éan ag a lámmh. Acht leig sí 'n ibh 'n-a fairrge, agus
sgairt sé ar mhadadh uisge na fairrge, agus thug sé 'n
mbh chuige.
D'imthigh siad annsin agus rinne sise
bód le slat na draoidheachta agus d'imthigh 'n bheirt
trághadh rompa agus líonnadh 'n-a ndiaidh. Agus cha
rabh siad i bhfad ar shiubhal, nuair a tháinig cioth
ionghantach dorca 'n-a ndiaidh.
"Tá cioth ionghantach ar ndiaidh, arsa
donn ach a' diarra.
"Can ciot atá ann, ar sise, acht
sin "Donn "Ac a' diarrfa tarraingt orainn an fairrge
tá sé thógail suas.
Bhí sé a' teannadh illeo, agus a'
teannadh illeo," ariamh, ariamh, nó go rabh sé fa piosa
taobhtha. Bhí siad a' coihead ar thoi na fairrge
tharraingt ortha
"Is goirid," arsa sise, go gcuiridh sé deireadh
tinn.
"Is goirid," arsa seirean,
d'éirigh donn 'ach a' diarsa agus thug sé an bh
ma lámh leis. Cha rabh aige acht aon treanns amhóainaigh
agus bhí siad i n-áit chruaid. Nuair a d'éirigh 'n
Thurcaire Tárnocht 'san innsge, a' brath a' bhad 'a
shuincail, d'éirigh sé aníos fad 's gur nocht
a' ball seo, darrain a bhí fao n-a chidh deis
Buail sé an oibh air, agus thuit sé n-a mholl cubhair
Agus sin mo sgéal-sa, mar chuala
mé é tá dhá fhichead bliadhain ó shoin Bíodh sé
fíor nó na bíodh. Chreidin go bhfuill.
Ssiléil